42 pesme/poemas
(Leça da Palmeira, Venade i Torre da Medronheira,
2015-2018)
Treći Trg, Beograd, 2024
prevod/tradução de Vesna Stamenković
dizajn korica/capa de Dina Radoman
urednik/ direcção literária de Dejan Matić
§
Biblioteka
Sredozemlje donosi izbor književnih dela savremenih autora iz zemalja evropskog
Mediterana, promovišući vrednosti karakteristične za različite jezike koji
geografski i istorijski pripadaju zajedničkoj književnoj tradiciji.
Žoao Luis Bareto Gimaraiš rođen je u Portu u Portugalu (1967), gde je završio i studije medicine (rekonstruktivnu hirurgiju). Predaje Uvod u poeziju za studente medicine na Univerzitetu u Portu.
Jedinstveni
glas koji se kreće od metapoetske introspekcije do metafizičke nelagode, od
osuda društva do kulturološkog friza, od privatne, unutrašnje istorije, do one
kolektivne. Autor brani dostojanstvo drugog mesta, istražuje unutrašnji život
svakodnevnih stvari, i oštrom ironijom secira zla svoje domovine.
Luis Bage Kiles, El Pais
Vitalnost
i promišljenost (…) poetska i živa ispovest nekoga ko živi rastrzan između
želje za svetom i potrage za značenjem. Atmosfera u ovim pesmama je lagana,
nervozna, kao da dve ruke plešu okrećući stranice. Spoj dugih i kratkih
stihova, upotreba komentara i objašnjenja u zagradama, brz ritam prelaza,
zajedno stvaraju efekat vrtloga (u čaši vode) i impresionističke lakoće.
Žordi
Dose, El Mundo
Male,
svakodnevne stvari, svakodnevni trenuci uhvaćeni u stilu veštog fotografa čiji
snimci otkrivaju čitavu priču u nekoliko svedenih detalja: Bareto
Gimaraiš piše zanimljivu i prefinjenu poeziju o suštinskim vrednostima
postojanja.
Lada
Vajs
§
MARCO
POGAČAR, NOVOSTI
HOBOCTN, 19.2.2025
Žoao Luis Bareto Gimaraiš: Nomad
«Portugalski pjesnik João Luís Barreto Guimarães domaćoj pjesničkoj publici nije nepoznat: višestruko je prevođen na naš jezik, objavljivan u časopisima te zastupljen u antologijama i panoramama suvremenog portugalskog pjesništva, a njegove stihove imali smo prilike čuti i uživo, kada je u Hrvatskoj nastupao kao gost Goranova proljeća. Zatim je, kao njegova prva knjiga na nekom od slavenskih jezika, u Zagrebu otisnut izbor iz deset do sada objavljenih pjesničkih knjiga u gotovo okruglih trideset godina – od prvijenca “Ima violina u ovom plamenu” iz 1989. do “Nomada” 2018. – u prijevodu Tanje Tarbuk.
Sada smo, u beogradskom izdanju i prijevodu Vesne Stamenković, u prilici knjigu “Nomad” čitati u
cjelini. Uz zbirku “Mediteran”, ona jest višestruko reprezentativna za
pjesnikov kasniji opus: riječ je komunikativnoj, konceptualno relativno čvrsto
organiziranoj knjizi pjesama koje često imaju neku narativnu jezgru, počivaju
na kakvoj životnoj epizodi, anegdoti ili dosjetci, te su organizirane oko istog
dominantnog postupka. Ovaj put to je parenteza koja, različito grafički
reprezentirana, presudno formira jednako ritam i izlagačko-asocijativnu logiku.
Potonje može djelovati suviše repetitivno i u nekom trenutku se kao
pjesmotvorni element iscrpljuje, no Guimarães
pjesme uglavnom vodi prema efektnoj, često duhovitoj poanti, koja tekst vraća
na početak.
Kao
sugovornici služe mu mnogi citatima zastupljeni suvremeni pjesnici i
pjesnikinje, od J. Seiferta preko Tranströmera do Szymborske. Rezultat je pitak, prozračan: “raspituje se
za istinu koja postoji / u običnim stvarima”.»
§
